خوب سلام! هر از گاهي که پاي تلويزيون مي شينم، اول خودم رو توجيه مي کنم ولي تا آخرش دوام نميارم...هي به خودم ميگم: پسر! فيلمو فقط بايد ببيني...چون فيلمه. ديگه چي کار داري مکان به کجاي اون زمان بر مي گرده...يا چرا توي زمستون، بازار هندونه داغه...يا الان دوربين بايد کجا رو ببينه...ولي بعضي وقت ها که کار به اتفاق هايي ميرسه که حتي بچگي ها توي هيچ کتاب قصه اي هم نخوندمش، فکر مي کنم رسانه در حال مسخره کردن اين همه فکر و وقت و چشم هست و مرتکب ضايع کردن بودجه اي که کم نيست و مال ما هم نيست. در اين مواقع فقط دگمه ي بالايي ريموت، آرومم مي کنه.